بتن ماده ای ترکیبی است که از سنگدانه ها (معمولاً شن و سنگ) ، آب و سیمان ساخته شده است. با افزودن عبارت “سبک وزن” ، اصطلاح برای انواع مختلف بتن اکسپوز تبدیل به وجود آمد که با وزن مخصوص کمی مشخص می شوند. کاهش چگالی ، و در نتیجه وزن ، با افزودن مواد خاص به ترکیب ، یا با استفاده از تکنیک های تولید ویژه ای که باعث افزایش حجم آن می شود ، حاصل می شود. در حالی که بتن معمولی از 2.000 تا 2.500 کیلوگرم در مترمربع وزن دارد ، بتن سبک وزن تقریباً 500 تا 900 کیلوگرم در متر مربع وزن دارد. در دوره ی جنگ ، تعدادی از مارک های بتونی سبک به بازار عرضه شدند ، اما تا دوره پس از جنگ نگذشته بود که این مصالح ساختمانی نسبتاً جدید پیشرفت بزرگی داشت.
بسته به مواد افزودنی یا تکنیک های تولیدی ، چهار نوع اصلی بتن سبک قابل تشخیص است. اولین بتن اتوکلاو شده ، که به آن کف اضافه شده است. نوع دوم با مواد افزودنی سبک (به عنوان مثال الیاف چوب یا خاک رس گسترش یافته) ساخته شد. نوع دیگر بتن سلولی بود که با سنگهای آتشفشانی متخلخل مانند پوکه ساخته شده است. نوع چهارم بتن کف دار بود که در آن یک موس مصنوعی تزریق شده بود. به دلیل فرآیندهای خاص تولید و سخت شدن ، بتن سبک وزن معمولاً در یک محیط کنترل شده کارخانه مانند عناصر پیش ساخته – که به آنها پیش ساخته نیز گفته می شود – به شکل بلوک ، تایل ، اسلب یا پنل تولید می شود. با این وجود ، برخی از مواد افزودنی سبک یا انواع مخلوط آماده بتن نیز برای بتن درجا مورد استفاده قرار میگیرد. به لطف کارزارهای تبلیغاتی گسترده ، و به ویژه سهولت استفاده از محصولات بتنی سبک در کار ساخت و ساز سنتی بلژیک ، قطعات پیش ساخته در بتن سبک بسیار سریع در مقیاس بزرگ در ساخت و سازهای مسکونی در بروکسل و فراتر از آن مورد استفاده قرار گرفت.